Παρατηρώντας την στρατηγική της ΝΔ για τις αυτοδιοικητικές εκλογές διαπιστώνουμε πως αυτή εδράζεται σε μια κεντρική πολι-τική παραδοχή. Την ανάγκη μιας (δημοψηφισματικού τύπου) σύγκρουσης πάνω στο «μνημόνιο» ΔΝΤ-κυβέρνησης.

Τουτέστι ποιοι είναι υπέρ και ποιοι κατά αυτής της συμφωνίας. Έτσι ο Αντ. Σαμαράς οριοθετείται απέναντι σε ΠΑ.ΣΟ.Κ, ΛΑ.Ο.Σ και «forum» της Ντ.Μπακογιάννη. Ενώ προσδοκά σε άγρα ψήφων, στον δεύτερο γύρο της εκλογικής αναμέτρησης, από τον «αντιμνημονιακόχώρο»που συγκροτεί η ΝΔ,μερίδαστελεχών του κυβερνώντος κόμματος καθώς και οι δυνάμεις της αριστεράς.

Μια εξειδίκευση της Καραμανλικής λογικής για άνοιγμα διαύλων ανάμεσα στην «λαϊκή δεξιά» και την «πατριωτική αριστερά». Όταν είχε αποδώσει, ωστόσο, η ΝΔ δεν βρισκόταν σε τροχιάφθοράς, όπως τώρα.

Συνεπώς η αίγλη μιας τέτοιας (άτυπης) πρότασης παραμένει πολύ περιορισμένη. Πόσο μάλλον όταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει δηλώσει την αποδοχή, εκ μέρους του, των υποχρεώσεων που συνεπάγεται η υπογραφή του μνημονίου εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης.

Απλώς ισχυρίζεται πως, με την δικιά του διαχειριστική φιλοσοφία, η χώρα θα εξέλθει ταχύτερα από την επιτήρηση της τρόικα, του Δ.Ν.Τ και της Ε.Κ.Τ.

Δηλαδή το δίλημμα «ναι ή όχι στο μνημόνιο» θολώνεται μέχρι ξενερώματος. Στην πραγματικότητα αυτό που ελπίζει ο Αντ. Σαμαράς είναι ν’αποφύγει μια βαριά ήττα, που θα υποθηκεύσει την αρχηγία του.

Επιχειρεί άνοιγμα προς κάθε πολιτικό χώρο που μπορεί ν’ ανταποκριθεί. Τόσο σε στελέχη της πολιτικής επιρροής της Ντ. Μπακογιάννη όσο και παράγοντες του παλιού «δικτύου 21» και φυσιογνωμίες του «αρι- στεροπατριωτικού χώρου».

Στόχος να διαμορφώσει ένα προφίλ «Έλληνα-Σαρκοζί» ή «εγχώριου Μπερλουσκόνι» αν θέλετε.

Δεν είναι τυχαίες οι συχνές αναφορές της ΝΔ στους «ξένους συμβούλους» του Γ. Παπανδρέου και οι πλειοδοσίες σ’ εθνικό φρονηματισμό. Εκεί βρίσκεται και η διαφορά από τον προκάτοχό του στην ηγεσία της ΝΔ.

Καθώς η αναφορά στην «κοινωνική ευαισθησία» και η επιλογή του ιδεολογήματος του «κοινωνικού φιλελευθερισμού» απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό τον διαχωρίζει από την Ντ.Μπακογιάννη.

Σε μιαν εποχή σύγχυσης και παρατεταμένης κρίσης τίποτε δεν μπορεί ν’ αποκλεισθεί. Οι πιθανότητες ασφαλώς δείχνουν μικρές για την ευδοκίμηση τωνοραματισμών του Αντ. Σαμαρά. Θα ήταν σφάλμα, ωστόσο, αν αγνοούσαμε πως το έλλογο στοιχείο δεν καθορίζει πάντα τις εξελίξεις…