Με τη φράση «είναι η τελευταία φορά που ασχολούμαι» αλλά και τη δημοσιοποίηση της 1ης επιστολής στον Υπ. Υγείας Δ. Αβραμόπουλο ο Μητροπολίτης κ.κ. Χρυσόστομος απαντά στα όσα αναφέρει ο Θ. Σταματίου στην επιστολή του και «βάζει τέλος» από την πλευρά της Μητροπόλεως στο δημόσιο αυτό διάλογο «δι’ επιστολών» με επίκεντρο την απομάκρυνση του θ. Σταματίου και τα αίτια που την προκάλεσαν. Στην επιστολή του ο Χαλκίδος Χρυσόστομος «προκαλεί» τον Θ. Σταματίου «να δημοσιοποιήσει τα στοιχεία όποιου ισχυρίζεται ότι ανεφέρθη η υπόθεση του κληροδοτήματος Μπαφέρου στον Υπουργό», καθώς και απαντά σε όλα τα σημεία και τα ευρήματα που θέτει ο Θ. Σταματίου.
Ακολουθεί η επιστολή – απάντηση του Μητροπολίτη Χαλκίδος κ.κ. Χρυσοστόμου καθώς και η 1η επιστολή προς τον Υπ. Υγείας.
Ακολουθεί η επιστολή – απάντηση του Μητροπολίτη Χαλκίδος κ.κ. Χρυσοστόμου καθώς και η 1η επιστολή προς τον Υπ. Υγείας.
Στο υπ’ αριθμ. 715 φύλλο της έγκριτης Εφημερίδος Σας, με ημερομηνία Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009, δημοσιεύσατε επιστολή – απάντηση του κ. Θεοδώρου Σταματίου και την δεύτερη επιστολή μου προς τον Υπουργό Υγείας κ. Δημήτριο Αβραμόπουλο, την οποία ο τέως Διοικητής Σας κοινοποίησε. Επί του περιεχομένου του δημοσιεύματος έχω να παρατηρήσω τα παρακάτω, προς αποκατάσταση της αλήθειας και μόνο, με τη βεβαιότητα ότι θα δημοσιευθούν και με την δήλωση ότι είναι η τελευταία φορά που ασχολούμαι με το θέμα.
Καταρχήν εκφράζω τη «χαρά» μου, γιατί επιτέλους ευδόκησε ο κ. Σταματίου να απαντήσει στο Μητροπολίτη Του, έστω και μέσω δημοσίου βήματος. Κατ’ επανάληψη Του έγραψα και ουδέποτε μου απάντησε, παρά το γεγονός ότι, καθώς και ο Ίδιος δηλώνει, αγαπά την Εκκλησία. Του ζήτησα, ακόμη, μέσω της εφημερίδος Σας, να Σας κοινοποιήσει όλες τις επιστολές που Του απέστειλα και έμειναν αναπάντητες και αντ’ αυτών Σας έστειλε μόνο την δεύτερη επιστολή μου προς τον κ. Υπουργό Υγείας, θεωρώντας ότι αυτή εξυπηρετεί τα σχέδιά Του και τις θέσεις Του. Με τρόπο δε προσβλητικό γράφει ότι «για τις άλλες επιστολές που κάνει μνεία ο Μητροπολίτης, δεν τις αναφέρω γιατί τις θεωρώ άνευ σημασίας για το Νοσοκομείο.» Η προσβολή αυτή, νομίζω, επεκτείνεται και σε Σας και και προς το Λαό, του Οποίου την κρίση θέλει να προλάβει και να καθοδηγήσει, με το συμπέρασμά Του ότι θεωρεί τις επιστολές μου άνευ σημασίας! Οι ασκούντες δημόσια λειτουργήματα είμαστε υποχρεωμένοι να εκθέτουμε τις απόψεις και τα στοιχεία μας στο Λαό, ο Οποίος, ευτυχώς, κατά κανόνα, έχει κρίση.
Στη συνέχεια, Σας αποστέλλω την πρώτη μου επιστολή προς τον κ. Αβραμόπουλο, με την παράκληση να δημοσιευθεί, για να βγάλετε κι’ Εσείς και οι αναγνώστες Σας τα συμπεράσματά Σας.
Ο κ. Σταματίου διερωτάται, ωστόσο, τι μεσολάβησε στο χρονικό διάστημα μεταξύ 13ης και 27ης Νοεμβρίου παρελθόντος έτους, οπότε και εστάλη η δεύτερη επιστολή, που, κατά τη γνώμη Του, άλλαξε τα φιλάδελφα αισθήματά μου. Με την παρατήρηση ότι, όπως θα φανεί και πιο κάτω, διατηρεί επιλεκτική μνήμη αυτής μας της συναντήσεως, του θυμίζω ότι και εκεί του διετύπωσα το μόνο μου παράπονο, που αφορά το θέμα λειτουργίας και διαχειρίσεως του Ιερού Ναού του Νοσοκομείου. Του εξηγώ, λοιπόν, τώρα ότι, εν τω μεταξύ, είχα και την αναφορά του Εφημερίου του Νοσοκομείου, ο οποίος με πληροφορούσε πως ο Ιερός Ναός μένει δίχως κεριά, ότι οι υπηρετούντες (ιεροψάλτης και νεωκόρος) μένουν απλήρωτοι και δέχθηκα ακόμη και τηλέφωνα διαμαρτυρίας εκ μέρους πιστών, οι οποίοι δεν έβρισκαν κερί να ανάψουν. Το άδειο από κεριά παγκάρι το διεπίστωσα και ο ίδιος, κατά την επίσκεψή μου σε ανύποπτο χρόνο στο Νοσοκομείο. Αυτά συνέβησαν και εγράφη η δευτέρα επιστολή για το περιεχόμενο της οποίας παραπονείται ο κ. Σταματίου. Δηλώνω όμως και πάλιν ότι, πέραν των δύο αυτών επιστολών, ουδεμία άλλη απέστειλα προς τον κ. Υπουργό Υγείας και προκάλεσα και προκαλώ πάλι τον κ. Σταματίου, εάν γνωρίζει κάτι περί του αντιθέτου να το δημοσιοποιήσει.
Με κατηγορεί ακόμη, ότι δεν βρήκα την δύναμη στην προηγούμενη επιστολή μου, που δημοσιεύσατε στην εφημερίδα Σας, να πω ότι δεν ήταν στις προθέσεις μου η απομάκρυνσή Του. Εξίσταμαι με την κατηγορία Του αυτή. Διερωτώμαι, αλήθεια, τι λόγος μου πέφτει εμένα με την τοποθέτηση η την απομάκρυνση του Διοικητού του Νοσοκομείου, αλλά και τι περισσότερο θα μπορούσα να πω από όσα έγραψα εκεί; Και από την δήλωσή μου, την οποία αναδείξατε στην πρώτη σελίδα ότι ουδέποτε αναμείχθηκα στην υπόθεση της απομακρύν
Καταρχήν εκφράζω τη «χαρά» μου, γιατί επιτέλους ευδόκησε ο κ. Σταματίου να απαντήσει στο Μητροπολίτη Του, έστω και μέσω δημοσίου βήματος. Κατ’ επανάληψη Του έγραψα και ουδέποτε μου απάντησε, παρά το γεγονός ότι, καθώς και ο Ίδιος δηλώνει, αγαπά την Εκκλησία. Του ζήτησα, ακόμη, μέσω της εφημερίδος Σας, να Σας κοινοποιήσει όλες τις επιστολές που Του απέστειλα και έμειναν αναπάντητες και αντ’ αυτών Σας έστειλε μόνο την δεύτερη επιστολή μου προς τον κ. Υπουργό Υγείας, θεωρώντας ότι αυτή εξυπηρετεί τα σχέδιά Του και τις θέσεις Του. Με τρόπο δε προσβλητικό γράφει ότι «για τις άλλες επιστολές που κάνει μνεία ο Μητροπολίτης, δεν τις αναφέρω γιατί τις θεωρώ άνευ σημασίας για το Νοσοκομείο.» Η προσβολή αυτή, νομίζω, επεκτείνεται και σε Σας και και προς το Λαό, του Οποίου την κρίση θέλει να προλάβει και να καθοδηγήσει, με το συμπέρασμά Του ότι θεωρεί τις επιστολές μου άνευ σημασίας! Οι ασκούντες δημόσια λειτουργήματα είμαστε υποχρεωμένοι να εκθέτουμε τις απόψεις και τα στοιχεία μας στο Λαό, ο Οποίος, ευτυχώς, κατά κανόνα, έχει κρίση.
Στη συνέχεια, Σας αποστέλλω την πρώτη μου επιστολή προς τον κ. Αβραμόπουλο, με την παράκληση να δημοσιευθεί, για να βγάλετε κι’ Εσείς και οι αναγνώστες Σας τα συμπεράσματά Σας.
Ο κ. Σταματίου διερωτάται, ωστόσο, τι μεσολάβησε στο χρονικό διάστημα μεταξύ 13ης και 27ης Νοεμβρίου παρελθόντος έτους, οπότε και εστάλη η δεύτερη επιστολή, που, κατά τη γνώμη Του, άλλαξε τα φιλάδελφα αισθήματά μου. Με την παρατήρηση ότι, όπως θα φανεί και πιο κάτω, διατηρεί επιλεκτική μνήμη αυτής μας της συναντήσεως, του θυμίζω ότι και εκεί του διετύπωσα το μόνο μου παράπονο, που αφορά το θέμα λειτουργίας και διαχειρίσεως του Ιερού Ναού του Νοσοκομείου. Του εξηγώ, λοιπόν, τώρα ότι, εν τω μεταξύ, είχα και την αναφορά του Εφημερίου του Νοσοκομείου, ο οποίος με πληροφορούσε πως ο Ιερός Ναός μένει δίχως κεριά, ότι οι υπηρετούντες (ιεροψάλτης και νεωκόρος) μένουν απλήρωτοι και δέχθηκα ακόμη και τηλέφωνα διαμαρτυρίας εκ μέρους πιστών, οι οποίοι δεν έβρισκαν κερί να ανάψουν. Το άδειο από κεριά παγκάρι το διεπίστωσα και ο ίδιος, κατά την επίσκεψή μου σε ανύποπτο χρόνο στο Νοσοκομείο. Αυτά συνέβησαν και εγράφη η δευτέρα επιστολή για το περιεχόμενο της οποίας παραπονείται ο κ. Σταματίου. Δηλώνω όμως και πάλιν ότι, πέραν των δύο αυτών επιστολών, ουδεμία άλλη απέστειλα προς τον κ. Υπουργό Υγείας και προκάλεσα και προκαλώ πάλι τον κ. Σταματίου, εάν γνωρίζει κάτι περί του αντιθέτου να το δημοσιοποιήσει.
Με κατηγορεί ακόμη, ότι δεν βρήκα την δύναμη στην προηγούμενη επιστολή μου, που δημοσιεύσατε στην εφημερίδα Σας, να πω ότι δεν ήταν στις προθέσεις μου η απομάκρυνσή Του. Εξίσταμαι με την κατηγορία Του αυτή. Διερωτώμαι, αλήθεια, τι λόγος μου πέφτει εμένα με την τοποθέτηση η την απομάκρυνση του Διοικητού του Νοσοκομείου, αλλά και τι περισσότερο θα μπορούσα να πω από όσα έγραψα εκεί; Και από την δήλωσή μου, την οποία αναδείξατε στην πρώτη σελίδα ότι ουδέποτε αναμείχθηκα στην υπόθεση της απομακρύν